W Boroszowie na skrzyżowaniu dróg z Olesna do Praszki i do Biskupic usytuowano drewniany krzyż, opiekuje się nim rodzina Joklów

Nikt już nie pamięta z jakiej okazji i przez kogo, krzyż został ufundowany. W przeszłości było tam skrzyżowanie traktów handlowych: pierwszy wiódł z Wielunia przez Kluczbork do Wrocławia, drugi ? natomiast z południa przez Olesno, Zarzyska i Kalisz w stronę Bałtyku. Krzyże i kapliczki stawiano z różnych powodów i w różnych czasach. Najwięcej krzyży przydrożnych powstało w XVII wieku, kiedy katolicy byli represjonowani. Kolejnym okresem kiedy stawiano krzyże były czasy po wojnach napoleońskich, po Wiośnie Ludów i po uwłaszczeniu chłopów. Wiele krzyży postawiono też po 1880 roku. Żaden z nich nie powstał przypadkowo, każdy do czegoś nawołuje, przypomina o jakimś zdarzeniu. W czasie rozbiorów Polski, stawianie krzyży i kapliczek było zabronione. Krzyże stawiano w miejscach ważnych, znaczących dla ludzi ? przy kościele, w centrum osady lub wsi wyznaczając w ten sposób ich punkt centralny; na początku lub na końcu zabudowań wsi wytyczającej je granice; na rozstajnych drogach, gdzie żegnano odchodzących; w miejscu gdzie znaleziono kości ludzi dotkniętych zarazą lub poległych w potyczkach wojsk napoleońskich i szwedzkich. Stawiano je także przy ścieżkach prowadzących do lasu czy na skraju pól. Krzyże stawiano też dla upamiętnienia nagłej śmierci. Kiedy człowiek zginął tragiczną śmiercią w wypadku, w wyniku zabójstwa, od uderzenia pioruna, wierzono, że jego dusza nie zazna spokoju dopóki nie zostanie postawiony przydrożny krzyż lub kapliczka. One miały zapewnić wieczny spokój. Dziś wiele krzyży i kapliczek niszczeje i ginie bezpowrotnie. Niektóre z nich są rozbierane, a na ich miejsce stawiane są nowe. Kapliczki i krzyże przydrożne podlegają konserwatorskiej ochronie, ale chronić je, jest niezwykle trudno. /na podstawie ks. Jana Góreckiego/ Los boroszowskiego krzyża wydaje się być podobny. Opieką otoczyła go zamieszkująca w pobliżu rodzina Wodarczyków. Obecnie rodzina Joklów, zmiana nazwiska wiąże się z brakiem męskiego potomka w rodzinie Wodarczyków. Z ustnych przekazów Piotra Wodarczyka (ur. w 1885 roku) wynika, że kiedy po raz pierwszy zmieniano krzyż, to widniał na nim wycięty w drewnie napis 1888 rok. Krzyż wymieniał wówczas jego ojciec Bartłomiej (ur. w 1852 roku). Kolejna wymiana krzyża nastąpiła w 1950 r. Opowiadał o tym Józef Jokiel (ur. w 1938 roku). Wygląd krzyża zmienił się nieco gdyż ramiona wykonano proste. Oryginał miał na końcach ozdobne zaokrąglenia. Metalową pasyjkę ukrzyżowanego pozostawiono bez zmian. Po upływie pięćdziesięciu lat, krzyż był już dość mocno zniszczony. J.Jokiel uznał, że po raz kolejny należy go wymienić. W tym celu nabył drzewo ściętego dębu. Jak się okazało po jego przetarciu, nie nadawał się on do wykonania belek na krzyż. Zakupił więc nowy materiał i zlecił wykonanie krzyża miejscowemu stolarzowi Janowi Moczygembie. Metalową pasyjkę oddał też do renowacji. Krzyż miał powrócić wyglądem do zapamiętanego oryginału. W 2001 roku krzyż był gotowy. Zamocowano go w metalowym stojaku by nie gnił od ziemi. Całość obudowano ozdobnym metalowym płotkiem ufundowanym przez Marię Matyschok zd. Jokiel. Nasadzaniem kwiatów oraz należytym utrzymaniem terenu wokół krzyża zajmuje się małżonka pana Józefa, Pelagia Jokiel. Coraz częściej w pracach porządkowych wyręcza ją syn Janusz, który jest spadkobiercą strażników krzyża.

w/w opublikowano KULISY POWIATU z dnia 22 grudnia 2009 r.

 W Boroszowie znajdują się jeszcze dwie murowane kapliczki. Pierwsza z figurą Matki Bożej, zbudowana została przez rodzinę na miejscu nagłej, tragicznej śmierci Zygfryda Woźnego, który w dniu 13 maja 1992 roku spadł z ciągnikowej przyczepy ponosząc śmierć.

Druga kapliczka została wybudowana przy rozwidleniu dróg prowadzących z Boroszowa do Biskupic i Dróg Biskupskich dla uczczenia wielkiego jubileuszu roku 2000. Wykonano ją według projektu inż. Budzińskiego z Opola. W kapliczce umieszczono betonową figurę Serca Pana Jezusa wykonaną w pracowni Barbary Schaefer-Kobylczyk w Piekarach Śląskich. Zamocowano też tablicę marmurową z napisem ?Najświętsze Serce Jezusa zmiłuj sięnad nami? i logo Wielkiego Jubileuszu. We wnęce pod figurą złożono dokument, w którym podano najważniejsze informacje o kapliczce i okolicznościach jej powstania dzięki ofiarności parafian.

Przy kościele natomiast ustawiony jest krzyż wykonany przez stolarza Jana Moczygembę według nowego wzoru. Przed laty także stał w tym miejscu krzyż pokazany na starej fotografii, który być może wyznaczał centralne miejsce we wsi.

Tekst i zdjęcie Stanisław BANAŚKIEWICZ